Les homophobes ne sont pas qui on croit ...

Rappelez vous, il y a environ un an, panique: les jeunes "Marocains" sont homophobes. Ouh, vilaine culture musulmane homophobe. L'intégration est ratée, c'est terrible... Vite, Sainte Rita Verdonk, viens sauver les pédés! Ayaan, au secours!

Ainsi commence un texte très personnel, mais aussi intéressant...

Pour lire le texte complet:

http://laurentchambon.blogspot.com/2008/11/les-homophobes-ne-sont-pas-qui-on-croit.html

Film: A Jihad for Love (Parvez Sharma)

Dat ik benieuwd was hoe de film "A Jihad For Love" van Parvez Sharma eruit zou zien, is een eufemisme.

Gezien ik alleen maar positieve dingen hoorde, waren de verwachtingen op zijn minst hooggespannen. Ik mocht afgelopen donderdag in het kader van het Vrijheidsfestival eindelijk mijn langverwachte première van "A Jihad For Love" meemaken.

En ik werd niet -zoals gevreesd- ontgoocheld. De film startte sterk met een Zuid-Afrikaanse imam Daayiee Abdullahdie zich tijdens een radio-uitzending geout had als homo. Met vastberadenheid en inzicht sprak hij als moslim openlijk over zijn gevoelens. Daarna volgden de 19 andere getuigenissen, in verschillende stadia van aanvaarding. Je zag mensen van vlees en bloed die in elk in hun eigen situatie proberen te strijden voor aanvaarding en meer vrijheid, tegen de stroom in. Als kijker werd je meegezogen in hun leefwereld, met soms vertederende situaties, soms ronduit hallucinante taferelen. Ik denk hierbij aan een spirituele raadgever die de raad gaf aan de Zuid-Afrikaanse imam om de Koran te lezen en dat het zou overgaan.

Het is onmogelijk om onverschillig te blijven bij de aaneenschakeling van schrijnende verhalen die elk indivdu in het diepst van zijn ziel is gekerfd door wat hij meemaakt in haar/zijn leven.

Wat mij ook bijbleef was de bezorgdheid die de vluchtende slachtoffers van homofobie hadden voor de achtergebleven familie, vrienden, geliefden, ... Dat waren dan ook de meest aangrijpende gedeeltes van de film; en ik schaam me niet om te zeggen dat ik moeite had om mijn tranen in te houden.

"A Jihad For Love" is voor mij een zeer geslaagde film. Hij zet aan tot dialoog, en toont aan dat voor zo een langzaam, moeizaam, complex proces het nodige geduld zal moeten geoefend worden. Ik hoop dat hij ook de "doorsnee-moslim" bewust maakt van de taak die ook gedeeltelijk op zijn schouders rust: de Islam weghouden uit de handen van de manipulerende fanatici.

Deze film is dus echt wel een aanrader, en ik wens jullie alvast veel kijkgenot!

Wie niet kan wachten: hierbij alvast de trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=78jUBRio3So

Oriëntaalse groetjes

Saïd

Merhaba breekt taboes / Merhaba brise les tabous

Ce mois-ci un article concernant Merhaba se trouve dans un numéro spécial du magazine ActuaPress. Vous pouvez le consulter via le lien ci-dessous.

Deze maand is er een speciale uitgave van ActuaPress uit met ondermeer info over Merhaba. Via de link hieronder kunnen jullie het artikel lezen.

http://actua-diverse.blogspot.com/2008/10/homoseksualiteit-en-de-maghrebijnse.html

Ook de ander artikels (overzicht via link hieronder) vormen een meerwaarde rond diversiteit: veel leesgenot!
D'autres articles sur la diversité à découvrir par le lien ci-dessous:
http://actua-diverse.blogspot.com/

Boek: Oesters of merguez door Omar B (Kristof Somer)

In Borgerokko leven ook zachte jongens...
De jeugd van een Marokkaan die naar België emigreert.

“Sommige mannen houden nu eenmaal niet van oesters, die hebben liever een sappige merguez”, zegt neef Mourad tegen Omar tijdens een familiebezoek. Hij dacht in het toerisme de nodige ruimte te hebben gevonden om zijn homosexualiteit in Marokko te beleven. Maar tijdens die trouwfeest wordt hij weggestuurd, nadat hij tijdens de nacht op het dakterras neefje Omar besmoort en betast... Iets later belandt Mourad in de Marokkaanse gevangenis voor zedenfeiten.

“Het gaat wel over als je het juiste meisje ontmoet”; Omar’s nicht wijst hem –in ruil voor een huwelijksbelofte met haarzelf - de weg naar het Belgische paradijs. Zo belandt onze held in Borgerhout, waar hij stapsgewijs zijn eigen leven vorm geeft.
De herinneringen aan zijn kindertijd zijn leuk en vertederend: spannende ontmoetingen in de woestijn, een oase en in duinen, velden en steden van Marokko.
Omar heeft zich leren aanpassen aan afwisselende omgevingen. In Europa krijgt hij de kans om andere jongens te ontmoeten zoals hemzelf; hij leert er plaats te geven aan zijn eigen gevoelens. Hij beleeft harde, intense en ontdekkingsvolle momenten: bruine eskimo, vuile makak, strandjeanet, Omar weet te handelen met stoerdoenerij, machismo, familiekultuur, sexuele taboe’s, geweld ook, traditie, sensualiteit, geheimpjes en plantrekkerij.

Oester of merguez geeft zin om de Omars van Borger-houdt en andere –okkos van België te leren kennen, om ze een plaats te gunnen in de Mediterraanse frituur om de hoek, op straat, in het park en, hopelijk ook stilletjes aan, in onze gezinnen. Omdat het een verhaal is dat zo mooi menselijk is, zo universeel en toch uniek, een vrolijke jeugd vol emotie, ontroering, liefde. Een zachte jongen die zich bloot geeft.

Het boek is mooi geschreven en leest vlot. Het is te ontlenen in de Vlaamse bib.

Oesters of merguez door Omar B. Houtekiet 2006, ISBN 90 5240 8971

Borgerhout, Kristophe SOMER; augustus ‘08

Madrid: Congress on Islam and Homosexuality (Battal)

Quite frankly I have to say that it was kind of a weird experience. Coming from Malta and in the end organising my own travel to Madrid whilst the organisation did promise to do so for me. Well, that was quite hectic and I will probably be haunted for the rest of my life by the trauma flying with Ryanair caused. But at least we made it there alive and the turbulence didn’t kill us.

As for the Congress; it was an interesting experience as I have never ever participated in an activity that was solemnly based on the topic of Islam and Homosexuality. Therefor I was extremely happy with amount of ‘International’ guest who could speak on behalf of muslim LGBTQ persons. It was refreshing to hear them speak about the problems but also the opportunities they face in their home countries when addressing the topic. But I must also say that I really disliked and even regretted the organisers, nearly ever present, imperialistic and very paternalistic approach of the topic; like the speech the president of Colega gave or the speech one of the spokespersons op the Spanish PP gave. The undertone of their speeches was nearly threatening for me personally as I do not believe that using force is the way to go to emancipate Mulsim LGBTQ persons in their home countries. But it was fortunately only a minor disturbing thingy in regard to the whole congress.

When it comes to the participation of Merhaba and me to the congress, I must say that I’m quite happy as we have now a lot of contacts with other European and International NGO’s working on the topic. This can only strenghten our network. Also our contribution to the round table on Muslim LGBTQ migrants in Europe was quite good as I think that we have made a few points clear. Like the difficult issue of “Coming Out” and the issue of inclusion of the bigger migrant community to come to a true emancipation of migrant LGBTQ’s. And I can say I’m glad for that.

So I’m definatly up for another congress on this topic. Maybe the one during the Outgames in Copenhagen next year?

Congrès International de Madrid: état des lieux ... (Saïd)

Le premier Congrès International: Les droits humains, la Société civile et l'homosexualité dans les pays de majorité musulmane.

La semaine passée, Merhaba a eu l'honeur d'assister et de participer à un congrès organisé par Colegas (confédération des LBGT espagnoles) qui a le mérite d'essayer d'entamer une discussion de fond: comment renforcer le pouvoir émancipateur dans les pays musulmans.

Il faut dire que le long de ces 3 jours un foule d'idées, d'opinions, d'info, ... m'ont renforcé dans la conviction que on ne peut pas travailler pour les droits LBGT, sans travailler sur un plan plus générale, sur les droits et les libertés des individus, sur l'éducation, l'alphabétisation et le developpement.

C'est-à-dire le droit de chaque personne à aimer, à chérir corps et âmes quelqu'un, à faire des choix affectifs sans répercusion et sans peur, devrait être l'évidence même.

Malheureusement cette liberté est souvent lettre morte dans biens des pays (musulmans et non-musulman). On y manipule souvent l'opinion public et la religion pour garder ou même renforcer son pouvoir.

"Le populisme débat son plein"

Je pense par exemple à l'affaire Ksar-el-Kébir qui nous démontre surtout que la vérité & la liberté sont les premières victimes dans ce jeu de rapport de forces entre islamistes et le pouvoir marocain.

Mais je peux aussi illustrer le pouvoir maipulateur par des examples dans de nombreux pays où des opposants au régime en place sont noircis/sont compromis en utilisant des articles qui sont utilisés pour enfermer les LBGT. C'est le moyen le plus efficace pour faire taire le peuple, et pour que l'opposition soit 'cloué le bec'.

Sachant les difficultés qu'il y a étant LBGT dans ces pays là, je ne peux qu'affirmer mon admiration pour des personnes qui se battent chaque jours pour améliorer leur situation, mais aussi la situation d'autres con-citoyens. J'ai fait la connaissance de tas de personnes et d'organisations qui se battent contre les préjugés et l'ignorance, et cela me réjouis au plus haut point.

Alors quand on voit les statistiques d'amnesty International, les tortures de Guantanamo, la pendaison d'innocents ... on doit pas rester les bras croisés. Car la liberté ça se mérite, et surtout c'est pas un acquis héréditaire!

Orientalement

Saïd

Interview: Hoogvlieger wint wedstrijd

Op dinsdag 13 mei 2008 werd de winnares van de poëziewedstrijd 'Liefde, breng ons Dichter' bekend gemaakt: Marion Oprel met het gedicht 'Vlieger in de wind' overtuigde de jury met haar kunnen.

Naast een vlammend passierode ruiker en de felicitaties van de jury, zal haar gedicht verspreid worden via een publicatie in The Rainbow Gazet en als postkaartje. Of liever gezegd een postkaartje op 5.000 exemplaren die via culturele centra, allochtone- en holebi-organisaties, ... over heel Vlaanderen en Brussel verspreid zullen worden.

Marion zweefde nog steeds toen we haar interviewden, maar we kregen toch een antwoord op onze vragen:

Merhaba: Hallo Marion, kan je je even voorstellen en ons vertellen waarom je meedeed aan de wedstrijd 'Liefde, breng ons Dichter' van Merhaba?

Marion:

Ik ben een van de bevoorrechten die in een land wonen waar we met onze grote liefde kunnen trouwen, ook al is zij of hij van hetzelfde geslacht.

Ik heb daarnaast geluk gehad in die zin dat ik tweelingzonen ter wereld heb mogen brengen, die mijn vrouw vervolgens ook heeft kunnen adopteren. In het overgrote deel van de wereld is dit ondenkbaar.

Ik heb altijd affiniteit gehad met gelijke behandeling en het wegnemen van discriminatie. Ik heb EGALITE, de vereniging van homoseksuele Europese ambtenaren, geleid en onder meer samen met mijn vrouw in 2007 de EuroGames-ceremonies voorbereid en geregisseerd en een tentoonstelling opgezet met de titel 'Echt verbonden - Brides and Grooms', over het opengesteld burgerlijk huwelijk.

Ik werk als tolk in de 'eenheid in verscheidenheid' binnen de Europese instellingen en rond op dit moment de opleiding tot Gestalt-therapeut af.

'Vlieger in de wind' schreef ik vanuit het besef dat onze liefde voor sommige 'buitenstaanders' - al behoren ze tot onze familie en andere naaste omgeving - moeilijk te vatten kan zijn, dat ze soms hun grondvesten lijkt te doen schudden, alsof ons geluk een bedreiging voor hun wereldbeeld zou vormen.

Merhaba: Had je verwacht te winnen? Wat vond je van de poëzieavond tot dan toe?

Marion: Het was een tweetalige wedstrijd, en ik dacht dat franstalige gedichten wellicht meer allochtone holebi's zouden aanspreken (een klein vooroordeeltje dat meteen zorgvuldig ontkracht is ;-)). Ik had het al heel fijn gevonden als het een blaadje in jullie bloemlezing zou mogen vullen. Maar toen mijn gedicht nog niet aan de orde was geweest en gedicht nummer twee werd getoond terwijl er links van mij een dame met een bos bloemen verscheen, begon het te kriebelen... Ik ben heel blij met de ruimte die 'Vlieger in de wind' krijgt!

Het was een zwoele avond, de ramen stonden open, er lagen tapijten en kussens op de grond en ik waande mij op bezoek in Marrakech. Ik heb genoten van de diversiteit onder de aanwezigen en merkte hoe spannend jullie het zelf vonden om als vereniging bijeen te zijn en naar buiten te treden. Sommige inzenders wilden of konden hun gedicht niet zelf voordragen, en dat geeft wel aan dat er nog een hele weg af te leggen is. De taal van de zanger en de trommelaarster klonk mij nog universeler in de oren dan alle gedichten samen. Jullie hebben veel talent in huis, ook de illustraties bij de gedichten vond ik prachtig.

Merhaba: Waar gaat je gedicht 'Vlieger in de wind' over (waar haalde je de inspiratie vandaan)?

Marion: Ik heb het gedicht ingestuurd voor 'Liefde breng ons Dichter' omdat het voor mijn gevoel naadloos aansluit bij de boodschap waar Merhaba symbool voor staat, en omdat ik het fijn vind om wederzijdse inspiratie op te doen.

Het gedicht kwam in een vloeiende beweging binnensijpelen. Ik hoop dat de lezer er iets eigens uit zal afleiden, en ik wil het dus liefst niet te veel 'invullen'. De aanleiding ertoe speelde levenslang: ik kom uit een christelijke achtergrond en heb niet alleen jarenlang geworsteld met mijn liefde voor een vrouwelijke partner, maar ook veel verdriet gehad door de afkeuring van de kant van mijn naaste familie.

Ik heb in de loop der tijd mijn eigen weg gevonden en samen met mijn vrouw en kinderen iets moois opgebouwd, maar het heeft lang geduurd voor ik mijn familie en anderen die dat niet zo op prijs stelden met een gerust en open hart tegemoet kon treden, met respect voor hun en mijn eigen eigenheid.

Want wat voor zin heeft het om respect en ruimte van anderen te vragen als ik die zelf ook niet van harte bied?

Ik heb 'Vlieger in de wind' geschreven omdat ik gegrepen was door het verhaal dat vriendinnen mij vertelden toen ze op het punt van trouwen stonden en een koude douche kregen van de ene helft van de familie. Ik vind het zo triest dat sommige mensen zich geen raad weten met het verlangen naar verbinding van hun naasten, en dat ze zo zichzelf soms nog verder vastzetten en anderen een gedeelte van de vreugde ontnemen...

Merhaba: Heb je een idee waarom het gedicht allochtone holebi's kan aanspreken?

Marion: Allochtone holebi's zijn een minderheid binnen andere minderheden, en hebben dus meer uit te zoeken dan een doorsnee autochtoon. Dat is geen gemakkelijke weg, en ik zou me kunnen indenken dat een allochtone holebi zich een tijd lang gedeisd denkt te moeten houden om anderen niet te kwetsen met zijn of haar authentieke manier van zijn, of zelfs om niet onderdrukt te worden.

Het vergt moed om desondanks te leven zoals je hart je ingeeft, en misschien kan het gevoel rond mijn vlieger - met de davers op je lijf toch respect opbrengen voor de ander en leren dat de liefde wegen vindt - het perspectief wat verruimen.

Merhaba: Wil je er nog iets aan toevoegen?

Marion:Er is geen koe zo bont, of er is een vlekje aan... Iedereen is anders, en als we elkaar de ruimte geven om elk op onze eigen manier te leven, zonder afbreuk te hoeven doen aan onszelf of een ander, wordt de wereld er elke dag rijker van. Veel goeds voor Merhaba!

Marion, alvast bedankt voor het interview en we wensen je 'Vlieger in de wind' en je verder leven gunstige winden toe!

Liefde, breng ons Dichter - de winnaar !

Op dinsdag 13 mei 2008 werd de winnaar van de Poëziewedstrijd 'Liefde breng ons Dichter' bekendgemaakt en op gepaste wijze in de bloemetjes gezet.

We zetten hieronder de verschillende genomineerden (in totaal 4) op een rijtje maar de winnaar staat hier net onder. Geniet van hun schrijfsels!

Oriëntaalse groetjes

Saïd

----------------------------------------------

Vlieger in de wind

Voor hen die wijken,
stil en neergeslagen,
in de bijsternis
van nog niet weten

hoe de liefde wegen vindt,

Voor hen die zwijgen,
bij het hoogtij van verbondenheid
van wat niet kon,
niet mag
en dus niet duldbaar is,

Voor hen die smeden
aan het hek dat binden moet,
behouden zal,
bezweren wil,

laat ik een vlieger op
met een lint dat hemelwolken
aan de lage zoden vlecht,

laat ik mijn hart,
dat even stilstond,
weer langzaam wennen
aan de warmte

die ik deel

met wie
wèl
voelen wil.

Marion Oprel

"Liefde": de 2de genomineerde

Op dinsdag 13 mei 2008 werd de winnaar van de Poëziewedstrijd 'Liefde breng ons Dichter' bekendgemaakt en op gepaste wijze in de bloemetjes gezet.

We zetten hierbij de verschillende genomineerden (in totaal 4) op een rijtje, en laten jullie genieten van hun schrijfsels!

Oriëntaalse groetjes
Saïd

Wapenstilstand – door FaridS

Het is stralend oorlog in ons hoofd
Dwarrelend daalt een blad neder,
Weg van Liefde, Weg van hoop
Daalt neder in een kolk.

Triest kijk ik naar binnen
Ik bloed en aarzel:
Zwicht je voor de stroom?
Stille wakende nachten,
Lig ik naar je aanwezigheid te smachten.
Je zuurstof heb ik nodig.
Dat weet je.

Ik raak je onthulde gedachten:
Je licht kan het niet meer aan, te schijnen
Hoe sus ik je angst voor ontreddering?

Het is vrede in ons hoofd
Dwarrelend blad zit vast in ons moeras
Liefde is weerloos ... zonder jou.
Verwijt me niet van te dromen
Over samen
Vòòr de toekomst opstaat
Vòòr de toekomst neerzijgt als een bijl.
Wat is de prijs van een wapenstilstand?

"Liefde": de derde genomineerden

De derde genomineerden van de Poëziewedstrijd 'Liefde breng ons Dichter' is een ex aequo.

Genieten van hun schrijfsels!

Op de derde plaats staan 2 genomineerden:
"Pijn scheurt me" van Kaar
"Verdwaald" door EnjoyLife

Oriëntaalse groetjes

Saïd

Pijn scheurt me – door Kaar

Pijn scheurt me
Doormidden
Een helft
Voor mij
Een helft
Voor jou
Laat dit smelten
Samen
Zodat ik nooit meer hoef te scheuren
Nooit meer hoef te missen
Ik adem in jou
Zoals ik alleen kan leven
Jij met mij

Verdwaald – door EnjoyLife

Lange tijd was ik niet wie ik ben
Ik leefde en deed wat ik moest doen
maar ik kon niet zijn wie ik ben
Ikzelf wilde niet zijn wie ik ben
Ik wilde het van me afschudden
Het leek een kostuum te zijn dat ik niet wilde dragen
Ik trok eraan en zocht een ander
één dat me zou passen en hen niet verassen
maar het is er nog steeds
en moet ik het geloven
maar hoe doe ik het hen geloven
Ze zien me
als wie ze willen
Niet als wie ik ben
Voor hen is het fout
Ik hoor mijn hart niet te delen met hetzelfde geslacht
Ik mag met haar spreken, lachen, wenen
maar ik mag haar niet liefhebben
als mijn wederhelft
Ik kan vluchten, ik kan het ontkennen, ik kan het verbergen
Maar ik kan niet, het niet zijn, ik ben het
Ze doen mijn hart op hol slaan, ze trekken me aan
Ze doen me opfleuren als ik het niet meer zie zitten
Ik wil mijn liefde met ze delen, meer dan vriendschap
Intens en sensueel wil ik met haar zijn
Voor eeuwig en altijd
Blijft deze fantasie in mij voortleven,
of krijgt het een plek in hun realiteit

Boek "Onder mannen, Het verzwegen leven van de marokkaansehomo's"

"Onder mannen, Het verzwegen leven van de marokkaanse homo's" Catherine Vuylsteke.

Een boek samenvatten is nooit evident, zeker als het een boek is dat je raakt.Wel, ik ga het niet onder stoelen of banken steken ..."Onder Mannen" staat bovenaan mijn favoriete boeken, en dat niet enkel omdat het een boek is over marokkaanse homo's.

Je krijgt als lezer het wel en wee van 16 levens voorgeschoteld, 16 mannen die zo goed en kwaad als het kan, proberen hun leven & liefde te leven. Je voelt duidelijk dat de journaliste de tijd nam om de getuigen hun verhaal te laten vertellen. In hun woorden. Op hun tempo. Zonder hen te forceren, zonder hen woorden in de mond te leggen. Zonder veroordelen.

Het sterke punt van het boek -vind ik persoonlijk- is dat de journaliste niet in de val trapt van het gemakzuchtige wij-zij-verhaal of de zoveelste allegorie van de 'botsing der beschavingen'. Ze doet -volgens mijn bescheiden mening- een toch wel geslaagde poging om de sterke verhalen in een ruimer (politiek/sociaal) kader te plaatsen. Dit komt het inzicht in de situatie ten goede.

Anderzijds creërt de gebruikte taal en de soms heel gevatte linken die de schrijfster maakt een heel eigen dynamiek. Ze laat je haar associaties tussen de verschillende verhalen volgen, en je kan als het ware luidop haar denkproces volgen.

Ieder hoofdstuk heeft een eigen invalshoek, een eigen karakter die je samen met het levensverhaal van de getuige leert appreciëren. Nu ... wetend hoe moeilijk het is om een allochtone holebi zijn verhaal te laten vertellen, kan ik enkel maar Catherine Vuylsteke bedanken voor dit boek.

Een boek samenvatten die je raakt is nooit evident. Maar de woorden die Marokkaanse schrijver Abdellah Taïa ooit toevertrouwde aan het papier in een van zijn boeken (en die ook in het boek "Onder Mannen" staat) benadert misschien nog het best het gevoel dat ik er aan overhou. The next best thing wat.

De liefde die ik zoek en die me elke keer pijn doet.
Ik weet het maar al te goed, de liefde is moeilijk.
Moeilijk, maar het is haar dat ik zoek, haar die ik wil.
Ik ben misschien masochistisch.

Abdellah Taïa, Broederliefde 2006

Op woensdag 7 mei 2008, om 20.30 zal Catherine Vuylsteke deelnemen aan het Merhaba-debat "Stemmen inde Stilte". Dus jullie hebben nog tijd om dat boek te lezen ...om in stilte in de stemming te komen!

Gegevens van het boek:
Titel: "Onder mannen, Het verzwegen leven van de marokkaanse homo's"
Auteur: Catherine Vuylsteke
Uitgeverij: Meulenhoff/Manteau


Oriëntaalse groetjes

Saïd

Bruggenbouwer ...

Meedoen aan een wedstrijd is altijd leuk. Altijd spannend of je genomineerd zal worden of niet.

Toen we bij de genomineerden waren voor Bruggenbouwers (een wedstrijd van het Minderhedenforum) en uitgenodigd waren op de receptie van het Minderhedenforum ... tjah ...hoe moet ik het zeggen. Ik kneep voortdurend in mijn arm om zeker te weten dat ik wakker was.

Maar die donderdag 24 november kwam pas het hek helemaal van de dam. De nieuwjaarsreceptie van het Minderhedenforum ging ditmaal door in de brouwerij Bellevue. Een gezellige ruimte die hout en bakstenen op een prachtige manier combineert.

Na wat gewenning aan de nieuwe omgeving en de nodige hapjes en drankjes, begon de voorzitter iedereen welkom te heten en kwamen een aantal andere mensen aan het woord. Eerlijk gezegd had ik moeite om me volledig te concentreren op wat er gezegd werd.

Dan kwam deel 2 van de receptie: de proclamatie van de verschillende laureaten van de wedstrijd Bruggenbouwers 2007. En ik kan je een ding verzekeren ... de spanning was hoog en iedereen was muisstil ...

Toen hoorde ik "Bruggenbouwer van het jaar 2007" vervolgd door Merhaba vzw, en bijna instinctief wou ik knijpen in mijn arm. Maar dat was niet nodig ... Na een omhelzing-omarming mocht onze Catherine bloemen en een soort diploma in ontvangst nemen.

De eerste minuut stond ze te trillen op het podium, en met een emotievollle stem wist ze de juiste woorden te vinden.Ondertussen raasde door mijn lichaam de nodige adrenaline. Arezki vervoegt Catherine vervolgens op het podium, en het duo zorgt in de zaal een spontane handgeklap.

Twee dagen later voel we nog steeds een drang van ... dit moeten we vieren. Laten we eens kijken of we de volgende MerhaBar nog leuker kunnen maken dan de andere keren ... Gaan we wat leven in de brouwerij brengen.

Brouwerijen en ... donderdagen zijn blijkbaar een winnende combinatie. ;-)

Oriëntaalse groetjes

Saïd