Soms valt de tijd even stil en wil je niet geloven wat je hoort, wil je niet geloven wat je voelt. En toch is het de onverbiddelijke, kille realiteit. Waarschijnlijk ben je verwonderd dat ik opnieuw in mijn pen kruip.
Ik weet het, je zal misschien nooit deze brief lezen, dan is dit gewoon eenrichtingsverkeer. Toch is er iets aangrijpend gebeurd dat mij en een aantal van mijn vrienden wezenloos achterlaat met een grote vraag: Waarom?
David Kato, een van de Oegandese voorvechters van gelijke rechten, werd brutaal vermoord. Hij zag het recht om lief te hebben wie je wilt, ongeacht het geslacht, als deel van de meest rudimentaire mensenrechten.
Toen hij voor het Oegandese gerecht de strijd aanbond tegen de haat verspreidende media, getuigde hij niet alleen moed, hij toonde ook dat je je nooit mag laten ketenen aan vooronderstellingen. Een strijd is nooit verloren, zolang je niet opgeeft. David vocht tegen de haat van Goliath. Met succes. Een revolutie. De wet beschermde opnieuw. Tegen mensen die heksenjachten nieuw leven willen inblazen. Hij heeft het moeten bekopen met zijn leven.
Waarom. Dat is het woord dat in iedereen spontaan opkomt. Vanwaar die haat tegen mensen die hun gevoelens niet willen en kunnen wegstoppen? Voor mensen die strijden voor mensenrechten, voor mensen die strijden tegen vooroordelen. Vooroordelen die hardnekkig een voedingsbodem vormen voor alle vormen van uitsluiting.
En het klimaat in Uganda was en is nog steeds haatdragend. Daarom was David Kato een jaar geleden onder andere naar Brussel gekomen. Want Uganda valt ten prooi aan zinloos geweld tegen holebi’s. Mensen worden opgejut door extremisten uit fundamentalistische christelijke en uit extremistische islamitische hoek. Het probleem met extremisten is dat ze door hun blindheid, hun obsessie de waarden van hun oorspronkelijke religie volledig ondergraven. Naastenliefde en moord zijn toch elkaars tegenpolen?
Wees gerust, de mensenrechten in Uganda zijn niet buiten strijd, integendeel … ze werken duidelijk inspirerend voor mensen daar … en hier. Van binnenuit.
Ik las een persbericht van Kato’s Oegandese vrienden, en werd stil van de waardigheid waarmee ze de rouw dragen. Ze vragen hierin respect te hebben en het Oegandese gerecht zijn werk te laten doen. Ze hebben heel goed begrepen, dat inadequate buitenlandse inmenging gerechtigheid meer kwaad dan goed kan doen. Net zoals David destijds vertrouwen had in een efficiënt gerecht en daar ook gelijk kreeg.
Wat kunnen we dan wel doen? Ook hier zou ik opnieuw naar voorstellen van zijn vrienden van de SMUG willen verwijzen. De Oegandese regering onder druk zetten om het onderzoek naar deze moord heel minutieus en correct uit te voeren. Ook moeten we blijven aandacht hebben opdat de Oegandese anti-homowet er nooit zou komen. We moeten blijven pleiten voor mensenrechten, integraal en voor iedereen.
Oproepen om bijvoorbeeld de ontwikkelingshulp te koppelen aan holebirechten, lijken op het eerste zicht een stok achter de deur om de regering onder druk te zetten, maar werken contraproductief. Want de enige die je hiermee echt treft zijn de zwaksten uit de Oegandese samenleving.
Mij lijkt het veel efficiënter om de verantwoordelijken voor het verspreiden van de hate speeches aan te pakken. Want door die buitenlandse inmenging aan te pakken, tonen wij aan dat er de buitenlandse inmenging is van extremistische Amerikaanse katholieken en extremistische moslims die de binnenlandse ontvoogdingsstrijd voor meer mensenrechten proberen te fnuiken (waaronder het recht om lief te hebben ongeacht het geslacht).
Ik denk dat een van de dingen die ik geleerd heb van Kato’s strijd is dat mensenrechten ondeelbaar zijn. We zullen hem nooit meer zien pleiten voor de meest rudimentaire mensenrechten. Want hij werd vermoord … uit lafheid .. uit haat ..uit onmacht. Dankzij zijn strijd voor gerechtigheid, het protest en roep tot internationale solidariteit … werden de uitsluiting of discriminatie aan de kaak gesteld van holebi’s in Uganda.
Youssef, ik hoop dat Kato’s leven ook een beetje jou zal inspireren. Van binnenuit.
Oriëntaalse groetjes
Saïd Al Nasser
------------------------------------------------------------------------------
IN MEMORIAM
David Kato
werd op 26 januari 2011 brutaal vermoord
in zijn woning te Kampala, Oeganda.
David was een gerespecteerde leraar,
publiek woordvoerder voor SMUG, Sexual Minorities Uganda en jarenlang een boegbeeld in de strijd voor de mensenrechten van Holebi’s en transgenders.
Zijn familie, vrienden, collega's en
medestanders zijn diep geroerd door de talrijke blijken van medeleven uit de hele wereld.
Een collectief van LGBTI organisaties houdt op
zondag 13 februari . 2011 om 14.30 u
een In Memoriam voor David KATO.
In zaal Rubens – Statiestraat 175 – Berchem (vlak aan station)
waar een rouwregister kan ondertekend worden.
----
IN MEMORIAM
David Kato
was brutally murdered on the 26 of january
in his home at Kampale, Uganda.
David was a respected teacher, advocacy officer
of Sexual Minorities Uganda (SMUG) and a
long time leading activist for lesbian, gay and transgender human rights.
David's family, colleagues and friends are deeply touched by the numerous condolences and offers
of support from the global community.
A collective of LGBTI groups will hold a vigil
in memory of David on feb. 13 at 14.30 h in the Rubens hall – Statiestraat 175 - 2600 Berchem.
A mourning register will be available for being signed.
----------------------------------------------------------------------
IN MEMORIAM
David Kato
a été cruellement assasiné le 26 janvier dans sa maison à Kampala, Ouganda.
David fut un professeur respecté, le porte-parole officiel pour SMUG, les Minorités Sexuelles
de l' Ouganda et pendant de longues années un combattant en chef pour les droits de l'homme
des personnes LGBTI.
Sa famille, ses collegues et amis se disent fort émus par les nombreux témoignages de deuil et
de support exprimé par la communauté mondiale.
A la mémoire de David un collectif de groupes LGBTI organise un memorial
le 13 février à 14.30h dans la salle Rubens –Statiestraat 175 à 2600 Berchem
où un registre de deuil pourra être sousigné.
No comments:
Post a Comment